Léo Ferré / Avec Le Temps

Zamanla,

Geçer, her şey geçip gider, zamanla

Unuturuz yüzü ve sesi unuturuz

Kalp daha da yenilince, gitmek dert olmaz

Aramak daha uzağı, peşini bırakmak gerekir ve bu çok iyidir

Zamanla

Geçer, her şey geçip gider, zamanla

Taptığımız öteki, yağmur altında aradığımız

Bir bakışının altında köle olduğumuz öteki

Arasında satırların, kelimelerin

Ve altında, bu gece çekip gidecek boyalı bir yeminin

Her şey görünmez olur, zamanla

Zamanla

Geçer, her şey geçip gider zamanla

En güzel anılar gibi, dilinden düşmeyenlerden birisidir

Galeri Farfouille'de, ölüler kısmında

Cumartesi gecesi şefkat alıp başını yapayalnız gittiğinde

Zamanla

Geçer, her şey geçip gider zamanla

Bir rom için, bir hiç için inandığımız öteki

Rüzgar ve mücevherler verdiğimiz öteki

Birkaç aşağılık şey uğruna ruhunu satan için

Neyin karşısında çabalıyorduk, çabalayan köpekler gibi

Geçer, her şey iyi olur zamanla

Zamanla

Geçer, her şey geçip gider zamanla

Ve çatlamak üzere olan atlar gibi beyazlamış hissederiz

Ve kaderin yatağında buz tutmuş gibi hissederiz

Ve belki yapayalnız ama kederli hissederiz

Demek ki gerçekten

Sevilmeyiz artık, zamanla.

Celal Baran Yıldırım / Halet-i Ruhiye

insan oldum diye konuştuğumda yetim bir yağmurla

ki o zaman da bir dostta kalan külü

som bir şüpheyle kardım ben

ve böylece yok sayarken bir gönlü

düşmek demekti bu

antik kalıntılarına bir gömütün.

kalbim!

sen şimdi biraz övün çoraklığınla.

çünkü aşk, kavmine sulak araziler arşınlatacak.

gönlüm mü desem şu içeride kımıldayan,

yoksa gazete ve ilanlarla soluksuz kalan,

yalnız ve köhne pencereleriyle kör bir ev mi.

bakışları ve durgunluğu mu evin;

birbirine çok benzeyen iki akşam gibi.

bakışlarım; on dakika rötarlı

ve balkondan sarkan çiçekler gibi sargındır artık sana.

ve bana benden yakın akan yine talandır.

talandır bu evet, işlenmiştir etime

en uzağıma uğrayan kendi yanımdır şimdi benim.

ve öyle upuzun yağmışımdır bir bahçeye,

talandır bu işlemiştir etime.

ve bu talan;

sarısından içeri giren güneşle

mavisiyle mahvıma değer

kırmızısı, etime işleyen

ki ömrümün kelepçesiydi o

bir gemi halatçısının düğümüydü

ve saplanıktı bileğime

bir dizi çizgi ile.

bunlar yalan, bunlar boş

sen işte her nasılsa yürüyeceksin

köşesinden güneşi akıtan bir sokaktan.

sen işte yürüyeceksin

ve beni medetsiz ummalar basacak.

ve benim unutulduğum yerler

kırk yılda kırk kez,

kıyımla gelen bir bildiri gibi,

hemen hemen her yerde topyekün göğe çakılacak.

uzun ve geniş omuzlara

tüneyen bir yara gibiydim ya ben

bundandı birini suda taş sektirerek öpmem.

bir kitabın kalbiyle konuşmam dünyada,

bundandı acılarımı saran bir kement olmaması ellerinden.

bundandı her şey...

ve dağlanan bir ömür,

dağılmadan duramazdı elbette.

Oruç Aruoba / Metis

Mimozaları bekleyemedin mi?

A

ça

cak

lar-dı...

Güven Adıgüzel / Sınavda Çıkmayacak Sorular

artis diyorlar erken ölenlere bir akşamüstü her yer kalabalık

her yer kalabalık, üzgünüz yeteri kadar ve rimbaud mahkemelerde sanık

sırayla ölüyor kumbarası kırılmış çocuklar, tez konusu bile değiller

içinde ortadoğu geçmeyince şiir de olmuyor, bir şeyler kahrolsun!

-işgal edilmiştir inandığımız tüm çiçekler!

stratejik bir aşk yaşıyorum devlet görmesin, keşişleri hemen soboleyin

bu saklambaç bizden uzak, kavimler göçü konumuz değil, seni seviyorum!

ideolojiler söylüyorum dünya kurtarmak isteyenlere ve çok rüya görüyorum

insanı anlamakla meşgulüz, üstelik görünürde hiç ipucu da yok

ben bazen korkuyorum, annem duruyor hemen kalbime

beni hep yanlış öldürüyorlar anne diyesim geliyor

sonra cihad geliyor aklıma, cihad'ı çok seviyorum

-ama bunları coğrafi keşiflerle açıklayamam.

çocuğu okula yazdırıyorlar, merkez sağ'ı ve dedikoduyu çok seviyorlar

üniter yapı diyorlar, uluslararası toplum, en az iki yabancı dil

minareler gölge ediyor, başka ihsan da istiyorlar

akşam ezanında eve giriyoruz, üzgünüz yani gereği kadar

demokraside ısrar ediyorlar bir de, ben rahatça ölsek diyorum.

yemeklerden sonra pişman oluyorlar, kravat takıyorlar, az seviyorlar

aşık olamıyorlar, çok şişmanlıyorlar ve hiç gülmüyorlar

-manavlar da şiire inansın diye kırmızıydı belki elmalar

elmalar deyince aklıma annem geliyor ve taksitli sancılar

bir yanağın elma oluşunu,

devrik cümlelerle düşünüyorum...

-sigortalı bir işe girmeden aşık olunmuyor.