Orhan Veli Kanık / Sevdaya mı Tutuldum?

benim de mi düşüncelerim olacaktı,  

ben de mi böyle uykusuz kalacaktım.  

sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?  

çok sevdiğim salatayı bile  

aramaz mı olacaktım?  

ben böyle mi olacaktım?

Attila İlhan / Emperyal Oteli

ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
sımsıcak bir merhaba diyecektim 
başımı usulca dizine koyacaktım 
dört gün dört gece susacaktım 
yağmur sönecekti yanacaktı 
sameland seferden dönecekti 
duvardaki saat duracaktı 
kalbim kendiliğinden duracaktı 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
emperyal otelinde bu sonbahar 
bu camların nokta nokta hüznü 
bu bizim berheva olmuşluğumuz 
bir nokta bir hat kalmışlığımız 
bu rezil bu çarşamba günü 
intihar etmiş kötümser yapraklar 
öksürüklü aksırıklı bu takvim 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
sesleri liman sislerinde boğulur 
gemiler yorgun ve uykuludur 
sabahtır saat beş buçuktur 
sen kollarımın arasındasın 
onlar gibi değilsin sen başkasın 
bu senin gözlerin gibisi yoktur 
adamın rüyasına rüyasına sokulur 
aklının içinde siyah bir vapur 
kıvranır insaf nedir bilmez 
otelin penceresinde duracaktın 
şehri karanlıkta görecektin 
karanlıkta yağmuru görecektin 
saçların ıslanacak ıslanacaktı 
kış geceleri gibi uzun uzun 
tek damla gözyaşı dökmeksizin 
maria dolores ağlayacaktı 
istanbul'u yağmur tutacaktı 
bütün bir gün iş arayacaktım 
sana bir türkü getirecektim 
kulaklarımız çınlayacaktı 
emperyal oteli'nin resmini çektim 
akşam saçaklarından damlıyordu 
kapısında durmanı söylemiştim 
yüzün zambaklara benziyordu 
cumhuriyet bahçesi'nde insanlar geziyordu 
tepebaşı'ndaki küçük yahudiler 
asmalımesçit'teki rum kemancı 
böyle rüzgarsız kalmışlığımız 
bu bizim çektiğimiz sancı 
el ele tutuşmuş geziyordu 
gazeteler cinayeti yazıyordu 
haliç'e bir avuç kan dökülmüştü 
emperyal oteli'nde üç gece kaldık 
fazlasına paramız yetmiyordu 
gözlerin gözlerimden gitmiyordu 
dördüncü gece sokakta kaldık 
karanlık bir türlü bitmiyordu 
sirkeci garı'nda sabahladık 
bilen bilmeyen bizi ayıpladı 
halbuki kimlere kimlere başvurmadık 
hiçbiri yüzümüze bakmıyordu 
hiç kimse elimizden tutmuyordu 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun .... kanıma girdin ..... kabulümsün.

Attila İlhan / Belki Gelmem Gelemem

Sen istinyede bekle ben burdayım 

İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım 

Çünkü ben buradayım karanlıktayım 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor 

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk 

Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin 

Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç 

Karanlık adamlar hüviyetini sordu mu 

Ben senin olmadığını arıyorum 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ait ne varsa 

Hiçbiri benim değil 

Belki ölmek hakkımı kullanıyorum 

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git 

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Attila İlhan / Aysel Git Başımdan

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ölümüm birden olacak seziyorum  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

aysel git başımdan istemiyorum  

benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün  

dağıtır gecelerim sarışınlığını  

uykularımı uyusan nasıl korkarsın  

hiçbir dakikamı yaşayamazsın  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

benim için kirletme aydınlığını  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

ıslığımı denesen hemen düşürürsün  

gözlerim hızlandırır tenhalığını  

yanlış şehirlere götürür trenlerim  

ya ölmek ustalığını kazanırsın  

ya korku biriktirmek yetisini  

acılarım iyice bol gelir sana  

sevincim bir türlü tutmaz sevincini  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ümitsizliğimi olsun anlasana  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

sevindiğim anda sen üzülürsün  

sonbahar uğultusu duymamışsın ki  

içinden bir gemi kalkıp gitmemiş  

uzak yalnızlık limanlarına  

aykırı bir yolcuyum dünya geniş  

büyük bir kulak çınlıyor içimdeki  

çetrefil yolculuğum kesinleşmiş  

sakın başka bir şey getirme aklına  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ölümüm birden olacak seziyorum  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

aysel git başımdan seni seviyorum

Hasan Hüseyin Korkmazgil / Acıyı Bal Eyledik

«pir sultan ölür dirilir»

bak şu bebelerin güzelliğine 

                    kaşı destan 

                    gözü destan 

                    elleri kan içinde 

kör olasın demiyorum 

kör olma da

                   gör beni

damda birlikte yatmışız 

öküzü hoşça tutmuşuz 

koyun değil şu dağlarda 

san kendimizi gütmüşüz 

hor baktık mı karıncaya 

kırdık mı kanadını serçenin 

vurduk mu karacanın yavrulusunu 

ya nasıl kıyarız insana

sen olmasan öldürmek ne 

çürümek ne zindanlarda 

özlem ne ayrılık ne 

yokluk ne yoksulluk ne 

ilenmek ne dilenmek ne 

işsiz güçsüz dolanmak ne 

gün gün ile barışmalı 

kardeş kardeş duruşmalı 

koklaşmalı söyleşmeli 

korka korka yaşamak ne

kahrolasın demiyorum 

kahrolma da 

                   gör beni 

kanadık toprak olduk 

çekildik bayrak olduk 

döküldük yaprak olduk 

geldik bugüne 

ekmeği bol eyledik 

acıyı bal eyledik 

sıratı yol eyledik 

geldik bugüne 

ekilir ekin geliriz 

ezilir un geliriz 

bir gider bin geliriz 

beni vurmak kurtuluş mu 

kör olasın demiyorum 

kör olma da 

          gör beni

İsmet Özel / Aynı Adam

Tozludur saçlarım, saçlarımdan

devrilmiş sarayların dumanları savrulur

yüzüm yanıktır

yüreğime bir karanfil sokuludur

ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı

benim göğsüme göğsüme vurup durur.

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum

bahar da sürgülenir içime katranlar da

hem koşarak yarattığım sevgiler vardır

hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum.

Beni sular

kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda

ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular

umutlu sakinlikleri

lohusalıklarıyla.

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum

kökten dallara yürüyen sular gibi

yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne

yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir

dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye

torna tezgahlarında demir.

Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen

yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri

kanla dolar pazuları tarladakinin

hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki

gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm

yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri.

Aynı adam Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim

teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş

portakallar fırlatarak parlıyor benim adımlarımla

anladım neden yorgunluk

gülümserlik getiriyor insana

hayatın bana başat

bana avrat oluşunu öğrendim

işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi

on beşinde bir arkadaş

inancını savunurken yargıca

anladı bulana durula akmakta olan şeyi.

Yürüyorum

azarlanıyorum fışkıran başaklarla

iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu

hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından

gözlerim nemli değil.

gözlerim namlu.

Ahmet Telli / Ayrılık Ayracı

Bütün ayraçları kaldırdın ama unuttuğun 

Bir şey vardı yine de, çiçekleri sulamadın  

Gökyüzü sarardı o zaman bulutlar kirlendi 

Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu  

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  

Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde  

Ezberlenecek hiçbir şey yok bu dünyada  

Kirletilmemiş bir bulut bile yok artık  

Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışımda  

Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide  

Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor  

Ya da erteletiyorum biletimi son anda  

Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam  

Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin  

Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık  

Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek  

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi  

Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık  

Üşüyünce ağlıyorsun yalnızım dememek için  

Uçaklar gemiler trenler çiziyorsun duvarlara  

Kendine bir deniz bul artık bir de rüzgâr  

Parçalanacağın bir uçurum bul bu dünyada  

Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı  

Ve gelirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü  

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  

Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde  

Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak günboyu  

Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa  

Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın  

Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını

Turgut Uyar / Ölü Yıkayıcılar

iyi ki geldiniz burada bulundunuz
her şey öyle uzun, biz soğuğuz ve
öyle solgunuz…

perdeleri kaldırdık. ölüm
ıslaktı dünyada. denizsiz bir salı günüydü.
camları açtık, öyle kaldı artık.
denizsiz bir salı kimler için önemli?
ölü, boşluğumuzu doldurdu birden,
kolasız, yakışıksız (ölü yıkayıcılar gelince)
sigara masalarında, tenteneler,
duvarlarda aile fotoğrafları, ölüye uygunsuz.
camları açtık, öyle kaldı artık. ta ki,
bir kadın su içsin evinde. -adın bir
avunmadır omuzlarımda ve anlağımda, büyük su-
bazan bir ölüm büyük bir yadırgamadır şehirlerde.

“geldiler. büyük ocaklarını kurdular
bir atı ürküttüler ve yusufçukları.
denize gitti onlar.
ölünün çenesini bağlamışlardı, uzattılar.
karnına bıçak koydular, kara saplı aradılar.
apış aralarını sildiler, temizlediler.
karnını oğdular, yine sildiler.
ayak başparmaklarını bağladılar.
kefenine biçip giydirdiler.
ölümü tazeleyip bağışladılar.”

vapurda bilet sordular, birden. vakit,
geçti. küçüldüm.
-bir ölüye geç kalmayalım baylar,
biletler nasıl olsa kesilir.
sokak başlarını tazelediler bitkin sonuçlar
- bir de fonde de pouvoir, nasıl ölür kim bilir?
ayaklarını yıkadıktan sonra. umulmaz. -
tersaneden bir işçi, bir otelden bir garson
ve ben
ve bir su.
uzungar'lar, uzunavlular, uzunsessiz
yitirdiğimiz o son duyarlık, o sessiz başkaldırma ölüme
ve kaçamak bir bakış, çekici külrengine
ölünün ağzındaki.

“uzun sessiz ölüyü yıkadılar.
direnmedi. anısı tükenmedi. sürdü.”

iyi ki geldiniz, burada bulundunuz
her şey öyle uzun, biz soğukuz ve
öyle solgunuz…

Cahit Sıtkı Tarancı / Hepimize Dair

yalnız kendi başın mı dertli sanırsın,

gölgesi yeryüzünde avare insan?

taş da istemezdi yosun tuttuğunu;

solmakta her çiçek kokusu uçunca.

tasadır ağaca rüzgârda yaprağı;

her kuş yanar az çok ölen yavrusuna;

sivrisinek de halinden memnun değil;

vızıltısı şikayet makamındadır.

Gülten Akın / Deli Kızın Türküsü

Sana büyük caddelerin birinde rastlasam 
Elimi uzatsam tutsam götürsem 
Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak 
Anlasan 

Elimi uzatsam tutamasam 
Olanca sevgimi yalnızlığımı 
Düşünsem hayır düşünmesem 
Senin hiç haberin olmasa 
Senin hiç haberin olmaz ki 
Başlar biter kendi kendine o türkü 

Yağmur yağar akasyalar ıslanır 
Bulutlar uçuşur geceleyin 
Ben yağmura deli buluta deli 
Bir büyük oyun yaşamak dediğin 
Beni ya sevmeli ya öldürmeli 

Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa 
Böcekler gibi başlamalı yeniden 
Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta 
Yan garipliğine yürek yan 
Gitti giden

Ahmed Arif / Unutamadığım

açardın,
yalnızlığımda
mavi ve yeşil,
açardın.
tavşan kanı, kınalı - berrak.
yenerdim acıları, kahpelikleri...       

gitmek,
gözlerinde gitmek sürgüne.
yatmak,
gözlerinde yatmak zindanı
gözlerin hani?

"to be or not to be" değil.
"cogito ergo sum" hiç değil...
asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,
durdurulmaz çığı
sonsuz akımı.

içmek,
gözlerinde içmek ayışığını.
varmak,
gözlerinde varmak can tılsımına.
gözlerin hani?

canımın gizlisinde bir can idin ki
kan değil sevdamız akardı geceye,
sıktıkça cellad,
kemendi.

duymak,
gözlerinde duymak üç - ağaçları
susmak,
gözlerinde susmak,
ustura gibi...
gözlerin hani?