Birhan Keskin / Kim Bağışlayacak Beni

Aşktın sen, çimene düşmüş ışık,

ağrıda gizli sözümdün.

Bu yüzden parçalanarak yaşlanıyorum ben

bu yüzsüz çağda, sen içimde duruyorsun büsbütün.

Ah Felice, söksene beni çölden

Gün uzun rüzgâr dip fena öğlen.

Uykusuz gözlerimde ağrıdı çöl bunca zaman

Taş çatladı, devrildi günün yeli de

Çıkmadım senin yokluğundan.

Çıkacak bir düzlüğü yok ki hayatın

Bulmadım anne serinliğinde bir iklim

Varsa yolumda biri, gelsin yırtsın gömleğim.

Bir mucizeye uyandırmadı beni çağ

ve hatıra değil artık hatıra.

Ah Felice,

ben senin yokluğuna mıhlandım,

haricimde dönüyor

dönüyorsa dünya.

Edip Cansever / İçinden Doğru Sevdim Seni

İçinden doğru sevdim seni  
Bakışlarından doğru sevdim de  
Ağzındaki ıslaklığın buğusundan  
Sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de  
Beni sevdiğin gibi sevdim seni  
Kar bırakılmış karanlığından.  

Yerleştir bu sevdayı her yerine  
Yüzünde ter olan su damlacıklarının  
Kaynağına yerleştir  
Her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına  
Gül taşıyan çocuğuna yerleştir  
Ve omuzlarına daracık omuzlarına  
Üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın  
Tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten  
Bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir  
Ve esmerliğine bir de, eski bir yangının izlerinin renginde  
Saçlarının yana düşüşüne, onları bölen ikiliğe  
Alnından başlayan ve ayak bileklerinde duran  
Yani senin olmayan, seni bir boşluk gibi saran hüzne

Yerleştir onu bir kentin parça parça aklında tuttuğun  
Kar taneleri gibi uçuşan  
Ve her gün biraz daha hafifleyen semtlerine  
Yerleştir bu sevdayı her yerine.  

Ekledim ben tattığım her şeyi denizlere  
Bildiğim ne varsa onlar da hep denizlerden   
Sen de bir deniz gibi yerleştir onu istersen  
Sevdayı  
Ve köpüklendir  
Ve yaşlandır ki işte kederi anlamasın  
Ama dur, her deniz yaşlıdır zaten  
Öğrenmez ama öğretir mutluluğu  
Bizim sevdamız da öyledir, iyi şiirler gibi  
Biraz da herkes içindir.

Ve gelinciğin ikinci tadına benzemeli  
Var eden kendini birincisinden  
Yani bir sevdayı sevgiye dönüştüren.  

Ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen  
Tanımadığın bir ülke gibi  
İçinde yaşamadığın bir zaman gibi  
Tam kendisi gibi mutluluğun   
Beni bekliyorsun  
Ve onu bekliyorsun beni beklerken.

Mahmut Özkızıl / Ah Dada

bir yerlerde bir delikanlı var akciğerlerini yiyen"

çünkü utanç geçilebilir bir yoldur

tabut en sadık ahşaptır sade ve kullanışlı

bazı sakar kuşlar vardır gökyüzünü eskiten

kızlar için bazı beyazlar büyür

somut ve gelinliklere ertelenen

fakat her cani biraz insansa

sevmeyi bile göze alabilir

ve ki ben yaşama yarışında

mezarı tek geçerim

uykumu bazen kendim bölüyorum

dirilişe bir prova olarak

-sahipsiz ve naif uykumu-

yatağım bana gizlenen

ölüyü taşımaktan yorgundur

-ruhuma bürünen korkunç ve kindar-

ayna geçmiş af kaydedilmiştir

bazı sebepsiz sözler vardır:

ölüm insanlı bir şeyse

güneş aşk kadar geceye de dair

bazı sözler vardır susmaya sebep

bazen insan hiç yoktan delirebilir

Ömer Faruk Ünalan / Fena Halde Aleyküm Selam

kafası bozuk ağaçlar gibi

radikal hissediyorum kendimi ailecek

kime ne, çömüp çömüp bayılmalardan

kömüre kızıp mangal seanslarında

darılmalardan ve ya

kime ne.

çamsakızı çoban armağanı bunca akşam

çökünce rüzgarıma usul usul

ağzı ayarsız birkaç maymunla

kulaklarını çınlatırız koca bir ulusun

oh olsun.

Çarpım tablosunu hedef alıp her pazartesi

elime geçen muktedir fırsatları

sehven yırtarım insanlık namına.

yoksa iki dal sigara parasına

onlarca izmariti denize döküp

Akdeniz'i işgal eder miydim hiç?

neden ezikleşiyor böyle

yan cebine para sıkışmış pirler

neden her naneye fanidir

haber bültenlerini

kuşatmış vampirler.

kahvenin hatrını kırk yıla bağlama noktasında

ayrılabiliriz Che ile Fidel'den.

an itibariyle senlik bir şey yok Satlıcan

bu durumda ben de yokum

adına cinayetler işlenen bir sevgili de.

sırtını rutubete dayamalı insan

zekâsını tehdit ederken sulusepken yağışlar

eğil mübarek dertlerime bir zahmet

aslını intihar etsin Nazım Hikmet.

şeytan taşlamak çare mi fanta kapağıyla

Ortadoğu coğrafyası kefal ağı

İstavrit yumağı iken hem de

milli tarih kitaplarına tabi olup

biraz Kafka mı okusak acaba

farklı düşünüp biraz

sıradan atlat gibi mi koşsak yalnızlığa.

azar iki büklüm cesaretimiz belki

biraz biber iyi gelir korkaklığımıza

damağımız cenneti bulur örneğin

çiğ köfte halt eder samimi olarak

Cemal Süreya / Var

Şu senin bulutsu sesin var ya

Uçtan uca ters yüz ediyor geceyi

Yataklar var konuşmak için

Öpüşmek için telefon kulübeleri

Güneşler var, yıldızlar, samanyolları,

Karpuzlar gümbür gümbür kapılarda

Tanrılar sofrası amma karanlık

Yiyemem tek lokma yiyemem orada

Şu senin tutkulu sesin var ya

Ortak güzellik artı yara izi

Tutar ellerinden kaldırırsın

Adı kötüye çıkmış tüm sözcükleri

Yeni törenler gerek bize

Yeni törenler -kimi zaman en eski

Dert etme, bütün dilleri içerir

Bitki konumu, küçükbaş hayvan sesi

Şu senin dolayık sesin var ya

Dondurma yiyen gürbüz bir kız gibi müstehcen

Balkon demirine dayalı bir arka kadar şakacı

İlk doyumdaki gibi yeşil elma tadında

Kimlik denetimi yaptıktan sonra

Resimli roman okuyan bir er gibi giderici

Şu senin alçaktan sesin var ya

Pencereler var burnumun kemiğinde sızı

Aşklar var unutulmamak için

Boğulmak için  ilk sevgili.

Samuel Beckett / Godot'yu Beklerken (s:119)

VLADIMIR: Uyuyor muydum ben başkaları acı çekerken? Şu anda uyuyor muyum? Yarın uyanınca veya uyandığımı sandığımda, bugün hakkında neler söyleyeceğim? Dostum Estragon'la, burada gece olana kadar Godot'yu beklediğimi mi? Pozzo'nun hamalıyla birlikte geçip bizimle konuştuğunu mu? Muhtemelen. Ama bütün bunların içinde ne kadar doğruluk payı olacak? Estragon hiçbir şeyin farkında olmayacak. Yediği tekmelerden söz edecek, ben de ona havuç vereceğim. Bir ayağımız mezarda, zor bir doğum doğrusu. Mezarcı çukurun dibinde forsepsi yerleştirir. İhtiyarlığa vakit var daha önümüzde. Hava çığlıklarımızla dolu. Ama alışkanlıklar duyarsızlaştırıyor insanı. Bana da bir başkası bakarak, uyuyor diyor. Kendisinin de uyuduğunun farkına varmadan uyuyor, hiçbir şey bilmiyor. Uyusun bakalım diyor, benim için. Böyle devam edemem. Ne dedim ben?

İlhan Berk / Uzun Karanlık

neydi o güneş o sular güneşi çıkı çıkıveriyoruz

ben seni alıyorum seni cumartesi çocuğu soyuyorum

birden bir yerlere gidiyoruz bir yerlerden geliyoruz

bugün, karası, bak diyorum bak acunsuzluk önün diyorum

hiç yokken böyle diyorum böyle güzel diye diyorum

sonra birdenbire sen yoksun işte birdenbire yoksun

bakıyorum amerikan bir gök sıkılıyorum kalkıyorum

sen yoksun ya seninle binlerce yerim yok

bir sabah uyandım bütün dörtleri beş yaptım

çıktım bir bir camları caddeleri indirdim ses yok

insan böyle n'apar bilmem seni hele bak hiç bilmem

gidip ağaçları tutuyorum çocukları çocukları öpüyorum

durdum bir yerden göğü sokakları hep sokakları dinledim

evleri deniz yıkayan bir kıyıdan bağırıyorsun bana

bir soluksuzluk bir duvarlar bir duvarlar duyamıyorum

böyle bir uzun karanlıktan bağırıyorum bağırıyorum

William Shakespeare / 18. Sone

Seni bir yaz gününe benzetmek mi, ne gezer?
Çok daha güzelsin sen, çok daha cana yakın:
Taze tomurcukları sert rüzgârlar örseler,
Kısacıktır süresi yeryüzünde bir yazın:
Işıldar göğün gözü, yakacak kadar sıcak,
Ve sık sık kararı da yaldız düşer yüzünden;
Her güzel, güzellikten er geç yoksun kalacak
Kader ya da varlığın bozulması yüzünden;
Ama hiç solmayacak sendeki ölümsüz yaz,
Güzelliğin yitmez ki asla olmaz ki hurda;
Gölgesindesin diye ecel caka satamaz
Sen çağları aşarken bu ölmez satırlarda:
    İnsanlar nefes alsın, gözler görsün elverir,
    Yaşadıkça şiirim, sana da hayat verir.

Müslüm Yüksel / Dünyaya Ödev

yol vardır. ve

toparlanmış gidiyor ışıklar

kopartılmış bir göğün altında

ne kadar çelimsiz bahar varsa

çarpı iki ağaç

yol vardır. ile

baharın dalgın kaldığı ağaçları

kollarında taşıyan kısa bir zaman vardır

olmamış bir günün daha görecekleri

vardır. sırası geldiği için hazır, bekledi

diye korkak. hem çarpı iki ağaç

hem başında feri var

yol vardır. eğilmiş

avuçlarında kayıtsızlık hatırlatıyor babalar

kendilerine taşmış çocuklar

kalmamış gözlerine taşınmış

kalmamış çoğalmışlar ağlamaktan

ter parçalanmış bulutlarda

dağılmış güneş, imkansız kalmış

çok ağlayınca çok yer kalmamış

aydınlığa. babaların da ince bir kıvılcım

kanadı vardır. çarpı iki dünya.

yol vardır. üç

aydınlık yukarıdan taştı

teneşir bağlamaz bir "orta dünya

ilmihali" vardır. ilkel olan yol değil

acılardır surat yakan. siyah renkli bir

parmağın da yol görmeye hakkı vardır.

çarpı iki tabure

Attila İlhan / Sen Yoksun

sen yoksun

deniz yok

yıldızlar arkadaşım

ya bu gece harikalı bir şeyler olsun

yahut bir bomba gibi infilak edecek başım

ağzımda eski mısralar uzanıp kalmışım

istanbul minareler odamda gibi

gökyüzü temiz ve parlak

işte kol kola girmiş en mesut günlerimiz

muhalif bir rüzgar karşı sahilden

fosforlu ışıklarıyla gökyüzü bir deniz

havada kanat sesleri

ve çılgın kokular

deniz yok

yıldızlar uzaklaşıyor

ben yine yalnız kalıyorum

istanbul minareler kaybolmuş

sen yoksun

Ali Lidar / Ekstra Large

olabildiğince saçma sapan bir gece yine

çökmüyorsa göğün tavanı başımıza

beyaz leblebinin ve ekstra shot'un hatrına

ekstra shot ne mi?

ekstra shot bira lan bira!

ben bunca deliliğin arasında

bunca yalan söylemenin ve aldatmanın arasında

bunca özlemenin ve ağlamanın ve alçalmanın

bunca yanlışlığın ve yanılgının arasında

esasında o kadar da aptal değilim

günün her anında beni düşünmediğini bilirim

ama ben gözümü her açtığımda

canımı yakmak için fırsat kollayan güne

ve her yumduğumda gözlerimi

gelecek günün getireceği sıkıntılara

seni düşünüp uyanıp

seni düşünüp uyumayı

ibadet kabul ederim.

Muzaffer Tayyip Uslu / Günaydın

kapalı duran penceremden

odama giren sabah güneşi

günaydın diyor

sandalyenin sırtında ceketim

dün gece olup bitenleri unutmuş

uzun etme diyor işte.

ve bir mırıltı

kulağımın dibinde

ben başlayan günüm

aydınlığı getirdim sana

insanoğlu

hadi kalksana

peşinden lafa karışıyor pencere

günaydın Muzaffer bey

sokaklar seni bekliyor

-sokaklar beni bekliyormuş-

günaydın

İdris Ekinci / Ceviz Mevsimi I

her akşam eve dönerken bilmem kaç tanrı bıçaklıyorum

yok şimdi eskiden sarıldığımız ablalar

canlarım, yağmur dindirme heyecanları

arkadaş kırıntıları, gülüşme kitapçıkları

çünkü kendimi tanımadan geçirdiğim zamanlar

ben onları vurdum çözdüm altlarını çizdim

ne çok şapkam vardı ne çok titrerdim

cebimden çıkarırdım hiç gidilmemiş yolları

dikildim o saksının karşısına bu çiçek açacak dedim

durup ya eski bir kırmızı ya da bilmem ne seansları

burada sıkılıp açtım bütün dolapları

eskiden aklıma bile getirmezdim iyi bilirdim

umutsuzluk küfrün odasına getirip kilitler insanı

senle telaşsız ivmelerinle gösterişsiz ve derin

çürüyüp dökülüp giderdi can sıkıntıları

Turgut Uyar / Eski Akşamlara Dönüş

inandım o zaman dünyamız güzelleşir

çocuklar peynir ekmek yerler kapılarda

üç aşağı beş yukarı dolaşır kızlar

-sahi eskiden kızlar vardı

başkaları isterse küçümsesin-

benim koltuğumda gündelik ekmeğimiz

göğsümüzde belli belirsiz ve güzel yıldızlar

ben sana gülümserim sen anlarsın

uzak kasabalarda düğünler olur

şaraplar eskir fıçılarında

ışıklar bir yanar bir söner inanırım

geceleyin gene bildiğin gibi

umarım beni bağışlarsın

bakma belirsiz bir şeyler özlediğime

bildiğimden değil

senin gerçeğin hem eski hem güzel

unuttuğum türküleri artık hatırladım

biri aşktı biri iyilikti biri yeşil

ben bir alaca vakte dolanır gelirim

ardımda bir şey komam hep yakarım

seni kapımızda bekler bulurum

ama uzağımızdan gemiler geçermiş geçsin

ışıkları pırıl pırıl yanarmış yansın

sular varmış şehirler varmış ötelerimizde

bildiklerimiz yalanmış bilmediğimiz yokmuş

artık senin gibi inanmak istiyorum

dünyada ne varsa bizim içindir

ben bir alaca vakte dolanır gelirim

seni kapımızda bekler bulurum

tutar kucağından çocuğumuzu alırım

tanrı bizi görsün kıvansın

ayışığı ister olsun ister olmasın

geceleyin gene bildiğin gibi

geceleyin gene senin türkünü söylerim.

Birhan Keskin / Taş Parçaları XXVIII

ömrümü adadımdı

elimden aldığın ve parçaladığın şey bu!

adaletin adını neden anmıyorsun burada da?

o yüzden büyük yaram

o yüzden büyük öfkem

o yüzden dinmiyor

içimde hepsi, hıncahınç.

Turgut Uyar / Yaza Girmeden Yazda

yaza girmeden, yazda ve ilkbaharda

suyun yattığı yatakta

kuşun çaldığı ıslıkta

elin sevgilim

elin

caddede, sokakta ve hatta sonbaharda

mayısta, ekimde hele ilkbaharda

pazar günü, salı günü ve cuma

dağlarda kıyılarda

nerde olursa orda sevgilim

savaşta ve barışta

savaşta ve barışta

denizde ve karada

her zaman yazılır aşk şiiri

çünkü aşk yazılgandır

ve her zaman ortada

pazar, perşembe, cuma

ama elini tutunca

neden korkarım

bir su alır bedenimi götürür

mayısta, ekimde hele sonbaharda

ey dünya kuşkusu, gözleri maden, sana

görkemli bir kente bakar gibi bakarım

bağışla

Kemal Varol / Mor Sevgilim

bir tespih gibi dağılıp hatırlarken seni

öptüm etimdeki kızgın mührün sızısından

dizlerimde işleyen yaraların haylazlığıyla

hayata benzeyen sözler ettim kime rastladıysam

kime baktıysam: birden acıyla bozkır ömrüm

bu kaçıncı düğüm atılan bana, bu nasıl böyle küf

söyle: artık ne, bu harabe kime

boğaza tıkanan yutkunma

nedensiz bir akşamdan kalma nem gibi unutuldum

ah! kim ki kaldı bütün aşklarının yasını tutan:

aziz sevgilim, her gülün ziyanı neden kokusu kadar

Kemal Varol / Temmuzun On Sekizi XII

adın geçtiğinde susmasını öğrenecektim güya

her cama kan üfleyip

ortancaların sabrıyla bakacaktım dünyaya.

sesimi kimin kalbinde düşürdüğümü unutacak

uğrun uğrun giden rüzgâra katılacaktım.

sürdükçe zaman

yemin düşürdüğüm kelimeler de

döndü sırtını bana.

sesimde gam evleri

dudaklarımda kuyu:

bir kayaya yaslanıp

bozbulanık sudan içtim:

ölüm içtim

ölüm içtim

ölüm içtim

yarıldı dünya

duymadın mı sevgilim?

Edip Cansever / "Sevgili Tomris'e, 15 Mart için"

Düş sensin

Düşlerde modaya uyulmaz

Yakıştı çünkü gri olan

Mor-mavi tuvaletin.

Düş sensin

Açtın mı kapısını balkonunun

Saksıda görünen de sen

Sulayan da senin elin.

Düş sensin

Susuz içersin içkini

İçtiğin içki seni görür rüyasında

Uyanınca anlatılmayı seversin.

Düş sensin

Nedense bu yıl kar yağmadı

Bembeyaz kentin içinde

Bilmem ki nasıl anladım çok belli ayak izlerin.

Düş sensin

Gülüşün sisler içinde

"ve başımda pembeden bir hale"

Hiç şaşmam, sen olsan böyle söylersin.

Düş sensin

Çünkü sensin düş

Küçücük bir kız çocuğu gibi, tam öyle gibi

Baharını icat edersin.

Düş sensin.

Turgut Uyar / Günler Geçer

günler geçer ve çalışır şafağın değirmeni

kim bilebilir ki kimi neyi eskittiğini

ben ne kadar önemserdim kendimi hay allah!

sen ne kadar kumraldın aynalarda hay allah!

temmuz tam bu işe göredir bana kalırsa

gel bağışlayalım birbirimizi.

Edip Cansever / Muleta

Geçtikti bir gün hani

Ormandan ve aydınlıkların fısıltısından

Kenti görmeye gittikti yağmurda

Yürüdüktü dar sokaklarda saatlerce

Girdikti sonunda yanık yağ kokulu

Çinko tezgahlı bir meyhaneye

Göz göze geldikti sevimsiz bir papağanla

Demiştin o gün bana, anımsıyorum

Ah, acısız boğulabilir insan.

Eylül'dü, mavi dönemiydi sanki Picasso'nun

-Denize inen atlılar-

Sonra sonra Guernica ve

"Chat et oiseau"

Yıl bin dokuz yüz otuz dokuz

Yas içinde bütün dünya

Şehirler yanmış yıkılmış

Gördüktü ne kadar yorgun

Ne kadar çaresizdi İsa

Ve demiştin bir gün, anımsıyorum

Mutsuzluk da boğabilirmiş insanı

Bir gün, akşama doğru, alacakaranlıkta.

Başını menekşeye koydu, uyudu

Bir güvercin, çalılığın orada

Hani

Görmeye gittikti güneşli günde

Parkı ve ördekleri

Yıllarca sonra. Savaştan

Ekmek kırıntıları attıktı havuza

Bir elim omzunda seyrettikti uzun uzun

Dünyayı ve çiçekleri

Nedense durgunlaşıverdindi bir ara

Çok değil, en fazla birkaç dakika

Ve dedindi, mutluyken de boğulabilir insan.

İlkyazları sevmiyoruz artık, yaşlandık da ondan mı

Aşkımızı seyrediyoruz sanki uzaktan

Oysa yok biten bir şey aramızda, yok da

Hep aynı kalmıyor ki yakın duygular

Demiştin bunları bir bir, anımsıyorum

Mutlu da olsa insan mutsuz da

Her an yaratabilirmiş kendini

Demiştin, bir sabah, bir başka aşkla.

Sen ölüm!

Seni hiç düşünmeden yaşadık

Seni hiç düşünmeden yaşayacağız bundan sonra da.