dünyanın acısı benden yırtılmış,
onca kesik yol içimde, onca harita.
ağrıyla soğukta sustum, dönülmezdi
dönülmez, üstüm başım buz iğnesi.
parça parça neye benzedim bilemem
kuzeyden bir kurt kaldı içimde,
sesi sularla sisli.
sararan yaprağın zehri benmişim,
ve meğer buzulun orjini
düz yolları, yokuşları, ışıklı şehirleri
ne çok isimle çağırdım ne çok şeyi!
inceciğim, kırığım, anla...
bu yüksekten bir düzlüğe indir beni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder