Edip Cansever / Bitti O Sevda

bitti o sevda kesildi çığlıkları martıların

su gibi bitti, suya karşıt gibi bitti

itti kıyıyı adına deniz dediğimiz bir şey

unuttuk ikimiz de her türlü yetinmezliği

kaybetti kumarda gözlerim

kaybetti kumarda gözlerin.

bir kuru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki

uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden

yakınlaştı ağaçlar birbirlerine

yani her soluk alıp verişimizde bizim

bir mekik gibi kalbin

bir mekik gibi kalbim

işleyip durdu bu yetinmezliği yeniden.

ne kaldı

farkında mısın bilmem

gündüzler...

gündüzler biraz azaldı.

Orhan Veli Kanık / Sevdaya mı Tutuldum?

benim de mi düşüncelerim olacaktı,  

ben de mi böyle uykusuz kalacaktım.  

sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?  

çok sevdiğim salatayı bile  

aramaz mı olacaktım?  

ben böyle mi olacaktım?

Attila İlhan / Emperyal Oteli

ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
sımsıcak bir merhaba diyecektim 
başımı usulca dizine koyacaktım 
dört gün dört gece susacaktım 
yağmur sönecekti yanacaktı 
sameland seferden dönecekti 
duvardaki saat duracaktı 
kalbim kendiliğinden duracaktı 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
emperyal otelinde bu sonbahar 
bu camların nokta nokta hüznü 
bu bizim berheva olmuşluğumuz 
bir nokta bir hat kalmışlığımız 
bu rezil bu çarşamba günü 
intihar etmiş kötümser yapraklar 
öksürüklü aksırıklı bu takvim 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun kanıma girdin itirazım var 
sesleri liman sislerinde boğulur 
gemiler yorgun ve uykuludur 
sabahtır saat beş buçuktur 
sen kollarımın arasındasın 
onlar gibi değilsin sen başkasın 
bu senin gözlerin gibisi yoktur 
adamın rüyasına rüyasına sokulur 
aklının içinde siyah bir vapur 
kıvranır insaf nedir bilmez 
otelin penceresinde duracaktın 
şehri karanlıkta görecektin 
karanlıkta yağmuru görecektin 
saçların ıslanacak ıslanacaktı 
kış geceleri gibi uzun uzun 
tek damla gözyaşı dökmeksizin 
maria dolores ağlayacaktı 
istanbul'u yağmur tutacaktı 
bütün bir gün iş arayacaktım 
sana bir türkü getirecektim 
kulaklarımız çınlayacaktı 
emperyal oteli'nin resmini çektim 
akşam saçaklarından damlıyordu 
kapısında durmanı söylemiştim 
yüzün zambaklara benziyordu 
cumhuriyet bahçesi'nde insanlar geziyordu 
tepebaşı'ndaki küçük yahudiler 
asmalımesçit'teki rum kemancı 
böyle rüzgarsız kalmışlığımız 
bu bizim çektiğimiz sancı 
el ele tutuşmuş geziyordu 
gazeteler cinayeti yazıyordu 
haliç'e bir avuç kan dökülmüştü 
emperyal oteli'nde üç gece kaldık 
fazlasına paramız yetmiyordu 
gözlerin gözlerimden gitmiyordu 
dördüncü gece sokakta kaldık 
karanlık bir türlü bitmiyordu 
sirkeci garı'nda sabahladık 
bilen bilmeyen bizi ayıpladı 
halbuki kimlere kimlere başvurmadık 
hiçbiri yüzümüze bakmıyordu 
hiç kimse elimizden tutmuyordu 
ben hiç böylesini görmemiştim 
vurdun .... kanıma girdin ..... kabulümsün.

Attila İlhan / Belki Gelmem Gelemem

Sen istinyede bekle ben burdayım 

İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım 

Çünkü ben buradayım karanlıktayım 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor 

Şarabım bütün ekşi suyum soğuk 

Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin 

Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç 

Karanlık adamlar hüviyetini sordu mu 

Ben senin olmadığını arıyorum 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git 

Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor sana ait ne varsa 

Hiçbiri benim değil 

Belki ölmek hakkımı kullanıyorum 

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git 

Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Attila İlhan / Aysel Git Başımdan

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ölümüm birden olacak seziyorum  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

aysel git başımdan istemiyorum  

benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün  

dağıtır gecelerim sarışınlığını  

uykularımı uyusan nasıl korkarsın  

hiçbir dakikamı yaşayamazsın  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

benim için kirletme aydınlığını  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

ıslığımı denesen hemen düşürürsün  

gözlerim hızlandırır tenhalığını  

yanlış şehirlere götürür trenlerim  

ya ölmek ustalığını kazanırsın  

ya korku biriktirmek yetisini  

acılarım iyice bol gelir sana  

sevincim bir türlü tutmaz sevincini  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ümitsizliğimi olsun anlasana  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

sevindiğim anda sen üzülürsün  

sonbahar uğultusu duymamışsın ki  

içinden bir gemi kalkıp gitmemiş  

uzak yalnızlık limanlarına  

aykırı bir yolcuyum dünya geniş  

büyük bir kulak çınlıyor içimdeki  

çetrefil yolculuğum kesinleşmiş  

sakın başka bir şey getirme aklına  

aysel git başımdan ben sana göre değilim  

ölümüm birden olacak seziyorum  

hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim  

aysel git başımdan seni seviyorum

Hasan Hüseyin Korkmazgil / Acıyı Bal Eyledik

«pir sultan ölür dirilir»

bak şu bebelerin güzelliğine 

                    kaşı destan 

                    gözü destan 

                    elleri kan içinde 

kör olasın demiyorum 

kör olma da

                   gör beni

damda birlikte yatmışız 

öküzü hoşça tutmuşuz 

koyun değil şu dağlarda 

san kendimizi gütmüşüz 

hor baktık mı karıncaya 

kırdık mı kanadını serçenin 

vurduk mu karacanın yavrulusunu 

ya nasıl kıyarız insana

sen olmasan öldürmek ne 

çürümek ne zindanlarda 

özlem ne ayrılık ne 

yokluk ne yoksulluk ne 

ilenmek ne dilenmek ne 

işsiz güçsüz dolanmak ne 

gün gün ile barışmalı 

kardeş kardeş duruşmalı 

koklaşmalı söyleşmeli 

korka korka yaşamak ne

kahrolasın demiyorum 

kahrolma da 

                   gör beni 

kanadık toprak olduk 

çekildik bayrak olduk 

döküldük yaprak olduk 

geldik bugüne 

ekmeği bol eyledik 

acıyı bal eyledik 

sıratı yol eyledik 

geldik bugüne 

ekilir ekin geliriz 

ezilir un geliriz 

bir gider bin geliriz 

beni vurmak kurtuluş mu 

kör olasın demiyorum 

kör olma da 

          gör beni

İsmet Özel / Aynı Adam

Tozludur saçlarım, saçlarımdan

devrilmiş sarayların dumanları savrulur

yüzüm yanıktır

yüreğime bir karanfil sokuludur

ve partizanca darbelerin dünyaya ilen şavkı

benim göğsüme göğsüme vurup durur.

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum

bahar da sürgülenir içime katranlar da

hem koşarak yarattığım sevgiler vardır

hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum.

Beni sular

kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda

ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular

umutlu sakinlikleri

lohusalıklarıyla.

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum

kökten dallara yürüyen sular gibi

yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne

yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir

dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye

torna tezgahlarında demir.

Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen

yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri

kanla dolar pazuları tarladakinin

hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki

gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm

yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri.

Aynı adam Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim

teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş

portakallar fırlatarak parlıyor benim adımlarımla

anladım neden yorgunluk

gülümserlik getiriyor insana

hayatın bana başat

bana avrat oluşunu öğrendim

işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi

on beşinde bir arkadaş

inancını savunurken yargıca

anladı bulana durula akmakta olan şeyi.

Yürüyorum

azarlanıyorum fışkıran başaklarla

iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu

hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından

gözlerim nemli değil.

gözlerim namlu.

Ahmet Telli / Ayrılık Ayracı

Bütün ayraçları kaldırdın ama unuttuğun 

Bir şey vardı yine de, çiçekleri sulamadın  

Gökyüzü sarardı o zaman bulutlar kirlendi 

Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu  

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  

Tam da susuşların birbirine eklendiği yerde  

Ezberlenecek hiçbir şey yok bu dünyada  

Kirletilmemiş bir bulut bile yok artık  

Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışımda  

Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide  

Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor  

Ya da erteletiyorum biletimi son anda  

Uzun bir sessizlik oluyorsun dağlara baksam  

Karşılıksız mektuplar kadar burkuluyor kalbin  

Yazdığım şiirler de canımı sıkıyor artık  

Fotoğraflarımı yırtıp atıyorum tek tek  

Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi  

Eylül diyorsun, tam da orda başlıyor ayrılık  

Üşüyünce ağlıyorsun yalnızım dememek için  

Uçaklar gemiler trenler çiziyorsun duvarlara  

Kendine bir deniz bul artık bir de rüzgâr  

Parçalanacağın bir uçurum bul bu dünyada  

Tek tutkun o kenti bırakıp gelmek olmalı  

Ve gelirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü  

Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor  

Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde  

Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak günboyu  

Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa  

Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın  

Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını

Turgut Uyar / Ölü Yıkayıcılar

iyi ki geldiniz burada bulundunuz
her şey öyle uzun, biz soğuğuz ve
öyle solgunuz…

perdeleri kaldırdık. ölüm
ıslaktı dünyada. denizsiz bir salı günüydü.
camları açtık, öyle kaldı artık.
denizsiz bir salı kimler için önemli?
ölü, boşluğumuzu doldurdu birden,
kolasız, yakışıksız (ölü yıkayıcılar gelince)
sigara masalarında, tenteneler,
duvarlarda aile fotoğrafları, ölüye uygunsuz.
camları açtık, öyle kaldı artık. ta ki,
bir kadın su içsin evinde. -adın bir
avunmadır omuzlarımda ve anlağımda, büyük su-
bazan bir ölüm büyük bir yadırgamadır şehirlerde.

“geldiler. büyük ocaklarını kurdular
bir atı ürküttüler ve yusufçukları.
denize gitti onlar.
ölünün çenesini bağlamışlardı, uzattılar.
karnına bıçak koydular, kara saplı aradılar.
apış aralarını sildiler, temizlediler.
karnını oğdular, yine sildiler.
ayak başparmaklarını bağladılar.
kefenine biçip giydirdiler.
ölümü tazeleyip bağışladılar.”

vapurda bilet sordular, birden. vakit,
geçti. küçüldüm.
-bir ölüye geç kalmayalım baylar,
biletler nasıl olsa kesilir.
sokak başlarını tazelediler bitkin sonuçlar
- bir de fonde de pouvoir, nasıl ölür kim bilir?
ayaklarını yıkadıktan sonra. umulmaz. -
tersaneden bir işçi, bir otelden bir garson
ve ben
ve bir su.
uzungar'lar, uzunavlular, uzunsessiz
yitirdiğimiz o son duyarlık, o sessiz başkaldırma ölüme
ve kaçamak bir bakış, çekici külrengine
ölünün ağzındaki.

“uzun sessiz ölüyü yıkadılar.
direnmedi. anısı tükenmedi. sürdü.”

iyi ki geldiniz, burada bulundunuz
her şey öyle uzun, biz soğukuz ve
öyle solgunuz…

Cahit Sıtkı Tarancı / Hepimize Dair

yalnız kendi başın mı dertli sanırsın,

gölgesi yeryüzünde avare insan?

taş da istemezdi yosun tuttuğunu;

solmakta her çiçek kokusu uçunca.

tasadır ağaca rüzgârda yaprağı;

her kuş yanar az çok ölen yavrusuna;

sivrisinek de halinden memnun değil;

vızıltısı şikayet makamındadır.

Gülten Akın / Deli Kızın Türküsü

Sana büyük caddelerin birinde rastlasam 
Elimi uzatsam tutsam götürsem 
Gözlerine baksam gözlerine konuşmasak 
Anlasan 

Elimi uzatsam tutamasam 
Olanca sevgimi yalnızlığımı 
Düşünsem hayır düşünmesem 
Senin hiç haberin olmasa 
Senin hiç haberin olmaz ki 
Başlar biter kendi kendine o türkü 

Yağmur yağar akasyalar ıslanır 
Bulutlar uçuşur geceleyin 
Ben yağmura deli buluta deli 
Bir büyük oyun yaşamak dediğin 
Beni ya sevmeli ya öldürmeli 

Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa 
Böcekler gibi başlamalı yeniden 
Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta 
Yan garipliğine yürek yan 
Gitti giden

Ahmed Arif / Unutamadığım

açardın,
yalnızlığımda
mavi ve yeşil,
açardın.
tavşan kanı, kınalı - berrak.
yenerdim acıları, kahpelikleri...       

gitmek,
gözlerinde gitmek sürgüne.
yatmak,
gözlerinde yatmak zindanı
gözlerin hani?

"to be or not to be" değil.
"cogito ergo sum" hiç değil...
asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,
durdurulmaz çığı
sonsuz akımı.

içmek,
gözlerinde içmek ayışığını.
varmak,
gözlerinde varmak can tılsımına.
gözlerin hani?

canımın gizlisinde bir can idin ki
kan değil sevdamız akardı geceye,
sıktıkça cellad,
kemendi.

duymak,
gözlerinde duymak üç - ağaçları
susmak,
gözlerinde susmak,
ustura gibi...
gözlerin hani?

Ülkü Tamer / Sana Teşekkür Ederim

Ben sana teşekkür ederim, beni sen öptün
Ben uyurken benim alnımdan beni sen öptün
Serinlik vurdun korulara, canlandı serçelerim
Sen mavi bir tilkiydin, binmiştin mavi ata,
Ben belki dün ölmüştüm, belki de geçen hafta.

Sen bana çok güzeldin, senin ayakların da.

Cahit Sıtkı Tarancı / Karasevda

bir kere sevdaya tutulmaya gör;

ateşlere yandığının resmidir.

aşık dediğin,

Mecnun misali kör;

ne bilsin alemde ne mevsimidir.

dünya bir yana, o hayal bir yana;

bir meşaledir,

pervaneyim ona.

altında bir ömür, dönedolana

ağladığım yer, penceresi midir?

bir köşeye mahzun çekilen için,

yemekten içmekten kesilen için,

sensiz uykuyu haram bilen için,

ayrılık,

ölümün diğer ismidir.

Ömer Lütfi Mete / Gülce

uçurumun kenarındayım Hızır
ulu dilber kalesinin burcunda
muhteşem belaya nazır
topuklarım boşluğun avcunda
derin yar adımı çağırır
dikildim parmaklarımın ucunda
bir gamzelik rüzgâr yetecek
ha itti beni, ha itecek
uçurumun kenarındayım Hızır
civan hazır
divan hazır
ferman hazır
kurban hazır

uçurumun kenarındayım Hızır
güzelliğin zulme çaldığı sınır
başım döner, beynim bulanır
el etmez
gel etmez
Gülce'm uzaktan dolanır
uçurumun kenarındayım Hızır
Gülce bir davet
mecaz değil
maraz değil
peri değil
huri değil
Gülce beyaz sihir
Gülce ölümcül naz
buram buram zehir
yar yüzünde infaz

bir gamzelik rüzgâr yetecek
ha itti beni, ha itecek
güzelliğin zulme çaldığı sınır
uçurumun kenarındayım Hızır
ben fakir
en hakir
bin taksir
ateşten
kalleşten
mızrakla gürzden
dabbetülarz'dan
deccal'dan, yedi düvelden
korku nedir bilmeyen ben
tir tir titriyorum Gülce'den
ödüm patlıyor Gülce'ye bakmaktan
nutkum tutuluyor, ürperiyorum
saniyeler gözlerimde birer can
her saniyede bir can veriyorum.

Yunus Emre / Ben Dervişim Diyene

ben dervişim diyene, bir ün edesim gelir
seğirdüben sesine, varıp yetesim gelir

sırat kıldan incedir, kılıçtan keskincedir
varıp anın üstüne, evler yapasım gelir

altında gayya vardır, içi nar ile pürdür
varuben ol gölgede, biraz yatasım gelir

oda gölgedir deyu, ta'n eylemen hocalar
hatırınız hoş olsun, biraz yanasım gelir

ben günahımca yanam, rahmet suyunda yunam
iki kanat takınam, biraz uçasım gelir

andan cennete varam, cennette huriler görem
huri gılmanı, bir bir koşasım gelir

derviş Yunus bu sözü, eğri büğrü söyleme
seni sigaya çeken bir Molla Kasım gelir.

Yunus Emre / Kendin Bilmek

miskinlikte buldular kimde erlik var ise
merdivenden ittiler yüksekten bakar ise

gönül yüksekte gezer dem be-dem yoldan azar
dış yüzüne o sızar içinde ne var ise

ak sakallı bir koca bilemez hali nice
emek yemesin hacca bir gönül yıkar ise

sağır işitmez sözü gece sanır gündüzü
kördür münkirin gözü alem münevver ise

gönül çalab'ın tahtı gönüle çalab baktı
iki cihan bed-bahtı kim gönül yıkar ise

sen sana ne sanırsan ayrığa da onu san
dört kitabın ma'nisi budur eğer var ise

bildik gelenler geçmiş konanlar geri göçmüş
aşk şarabından içmiş kim ma'ni duyar ise

Yunus yoldan azıban yüksek yerde durmasın
sinle sırat görmeye sevdiği didar ise

Seyyidhan Kömürcü / Kış Kahrı

aslında önce evleri sevmeye giderdi sesin
caddeleri sokak gibi sevmeye giderdi sesin
giderdin! ödü kopardı bütün eşyaların.

sonra kuyu kuyu dolaştığım mahcup sular söyledi
yüzünüze güller
üzgün evler bozuk rüyalar
aslında bana herkesin uzağı var dendi
herkesin uzak adında bir masalı
inandım
dedim mutlaka masaldır bazıları

giderdin
dedim gittin ve gittiğin kırk gece sana uyudum
aklım ödünç
ellerim yanlış
dedim benim seninle kırk kere fotoğrafım var
senin bundan kırk kere haberin yok
dedim ve uyandım!
başkasının sesiyle devam ettim dünyaya

yok yok
sonra muhakkak ruhum yırtıldı benim
aklım yırtıldı da bunu sular söyledi
doğru yukarıdan aşağıya düşen şeylere denirmiş
zaten dünyaya masalını düşmeye gelirmiş insan

umur derdik buna artık kalmadı
sonra sonra anladım
insan ancak güzel bir acıyla kalabilirmiş dünyada
bazen gidilirmiş
gitmekle ilgili şiirler okunurmuş ya da
sonra uyandım
başkasının ayaklarıyla devam ettim dünyaya.

Kemal Varol / Kindar Sabahı

gözlerini bir yabancıya anlatmak için
şimdi kimin mahvına imreniyorsun
hani üzgün anneler, eksik babalar
hummalı bir çocukluk varınca kapına
sarılıp sustuğun, tek gözünle ağladığın
sonsuz seviştiğin şimdi kim
derdin şimdi benimle yatarken
kime nasıl uyuyorsun
karanlık kışlalar, uzak dağ köyleri
ben hep seni gittim
galiba düşmanını özlemekle başlıyor kinimiz
ben şimdi pek iyi değilim
peki ya sen nasılsın
uykularını bana kin edip
uzattın mı saçlarını

ben eskiden geceyi kendimden bilirdim
yağmur çırağı gözlerinle göğsüme kapandığın
safran sabahlarım yok artık
ben şimdi galiba çok deniz susmuş
kara kadınların kederiyim

ölüler akşamlara kavuşamaz diye
herkes beni suya uğurlarken
sen şimdi beni görmüyorsun
ne kılıçların şavkıması
ne yılanların yedi yıl sakladığı kin
saçlarını bana uzatıp hâlâ bilmiyorsun:
herkes ancak düşmanıyla tamamlanıyor.

Kemal Varol / Kin Nehri

beni anlama dedim, beni asla anlama
anlamak gizli kefendir doğu'da

bekleyiş, bekleyiş; kin sözler çünkü benimmiş
kızgın bir aşiret dövmesiymiş sesim duyulduğunda

sonunda herkes gibiymişim, herkes gibi vazgeçiş
her kelime çünkü bir peçeyle örtülüymüş anlamına

git, dedim, benim kahrımla yıka yüzünü, seviş
kalpte dikili taşlar bağışlanma sebebiymiş yolda

herkes gibi ol, herkes gibi değ
anlamak gizli kefendir doğu'da.

Kemal Varol / Gazala

bir zaman senden ağlar kaldım gazala
sesim o uzak dağlarda dağdar şimdi
sanki unutmak için var anılar kinimde
ve sanki hep küs tadıyla söylenmiş bir şarkı duyduğum:
herkes birgün bir aşkta imkansız hala
ne ırmaklarda haz, ne perçemlerde şefkat var artık
kuşkuyla dönülen aynalar ve kapılar şimdi
yalnızlığa kötü gelen yağmurlar
acıtan tesadüflerin sesi; mutluymuş
ah gazala, her şey eskisinden fena:
kül büyüt canım ve mümkünse acını unutma.

Kemal Varol / Biley Taşı

eriyen bakışlarımda çözülürdü zamanın uğultusu
gelirdin: dudaklarının arasında yağmurun sesi
unuturdum, uzayıp giden gökyüzü kime kapalı
neden her şey vecdini soldurur
çocukluğunu anlatırken neden mendil ister babasız kadınlar

bilmedim, çünkü herkesin kalbi artık biley taşı
herkes hırpalarken kısık sesle canını
bazı babaların yasıyla yaşarken herkes
savurdum bir sitemle ölümün gizli dilini
ne baba ne oğul olabildiğim kadın, bağışla:
ey yetim, bu aşkta da babanı bulamadın galiba!

Asaf Halet Çelebi / Nirvana

karanlığı geçelim

karanlığı geçelim

ne uyku

   ne ölüm

hem uyku

   hem ölüm

düş içime uyu

ve sonsuz büyü

unut renkleri

   ve şekilleri

      hepi

         ve hiçi

beni 

  ve seni

      ve geceyi yuttu

           n i r v a n a

Kemal Sayar / Rüknettin'in Kalbi İçin Kehanetler

siz doktor yazabilir misiniz bir gülü yeniden alıştırabilir misiniz baharı çürüyen toprağa
kabaran yağmuru yeraltına
ve bir aşkı ayrılığa
yakıştırabilir misiniz doktor
kanatlarında hüzün ve manolya taşıyan kuşlarla konuşabilir ve trampetimi geri verebilir misiniz bana

Yahya Kemal Beyatlı / Deniz Türküsü

dolu rüzgârla çıkıp ufka giden yelkenli!
gidişin seçtiğin akşam saatinden belli.
ömrünün geçtiği sahilden uzaklaştıkça
ve hayâlinde doğan âleme yaklaştıkça,
dalga kıvrımları ardında büyür tenhâlık
başka bir çerçevedir, gitgide dünya artık.
daldığın mihveri, gittikçe, sarar başka ziyâ;
mavidir her taraf, üstün gece, altın deryâ...

yol da benzer hem uzun hem de güzel masala
o saatler ki geçer başbaşa yıldızlarla.
lâkin az sonra lezîz uyku bir encâma varır;
hilkatin gördüğü rü'yâ biter, etrâf ağarır.
som gümüşten sular üstünde, giderken ileri
tâ uzaklarda şafak bir bir açar perdeleri...
mûsukîsiyle bir âlem kesilir çalkantı;
ve nihâyet görünür gök ve deniz saltanatı.

girdiğin aynada, geçmiş gibi diğer küreye,
sorma bir sâniye, şüpheyle, sakın:"yol nereye?"
ayılıp neş'eni yükseltici sarhoşluktan,
yılma korkunç uçurum zannedilen boşluktan
duy tabîatte biraz sen de ilâh olduğunu,
rûh erer varlığının zevkine duymakla bunu.

çıktığın yolda, bugün, yelken açık, yapyalnız,
gözlerin arkaya çevrilmeyerek, pervâsız,
yürü! hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!

insan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar.

.

Cemal Süreya / 8:10 Vapuru

sesinde ne var biliyor musun
bir bahçenin ortası var
mavi ipek kış çiçeği
sigara içmek için
üst kata çıkıyorsun

sesinde ne var biliyor musun
uykusuz Türkçe var
işinden memnun değilsin
bu kenti sevmiyorsun
bir adam gazetesini katlar

sesinde ne var biliyor musun
eski öpüşler var
banyonun buzlu camı
birkaç gün görünmedin
okul şarkıları var

sesinde ne var biliyor musun
ev dağınıklığı var
ikidebir elini başına götürüp
rüzgârda dağılan yalnızlığını
düzeltiyorsun

sesinde ne var biliyor musun
söyleyemediğin sözcükler var
küçücük şeyler belki
ama günün bu saatinde
anıt gibi dururlar

sesinde ne var biliyor musun
söyleyemediğin sözcükler var.

Ferhan Şensoy / Ütopyalar Güzeldir

düşten de mor bir aşkı yaşadın da gittin yâr
bir gittin ki sus oldu pusa büründü hisar

bir vapur dumanıyla sanki gelecek gibi
bir gün gelecek elbet, ütopyalar güzeldir

onu bana verseler, vermeseler ne yazar
ben bir kadın sevdim ki, evim artık gül kokar

bir vapur dumanıyla sanki gelecek gibi
bir gün gelecek elbet, ütopyalar güzeldir.

Ahmet Telli / Geldim İşte

sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna
tenhaydı düşlerim, geceydi, çıkıp geldim işte
su ve ateş bir de gülünç yalnızlığım var sana
getirebildiğim, kokularını yitirmişti çünkü güller

suyu dinle ateşi yak özledim demek bu

parasız yatılı hüzünlerden ne kalır geriye
biraz Tamil biraz Türküz ayıptır söylemesi
intiharsa günahtır külliyen yasak bilirsin
pısırık bir ihtilal gibi getirdim sana bunları

bir de belleğim, başıma bela hazin ve komik üstelik
hatırla eskiyen meydan saatini, çocukluğundur
tayyare pulları getirdim sana evden kaçışlarımı
istersen yok say bunları tespih de yapabilirsin

beni vur saatin altında seni seviyorumdur bu

şiir yazan bir adamın fotoğrafı var yanımda
kendini ölümlü sanıyor onu getirdim ganimettir
büyüdü büyülenerek, taşlayarak kovdu kabilesi onu
suyun öte yakasında yaşadı, Sisyphos dediler adına

sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna
ayna pusluydu bunca yıl nice sır taşımaktan
kırılmanın sesini duydum ve onu getirdim sana
unutulmaya geldim işte onarılmaya değil

kov beni kabilenden ama bekliyorum demek bu

.

Ahmet Telli / Aşk Bitti

bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
uzun bir hastalık gibi
aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi
gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı
çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi
bitti.
bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da
yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi
sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır
ihmal ettiğim dostlara yeni bir adres bırakmalıyım
pencereleri açmalı, kitapları düzenlemeliyim
belki bir yağmur yağar akşama doğru
yarıda bıraktığım şiirleri tamamlarım
aşk da bitti diyordu ya bir şair
aşk bitti işte tam da öyle.

Kemal Hamamcıoğlu / Yürürsen Geçer

hayatın ritmini kaçırmış olsan da
uyumadığın gecelerin sabahında umut var.
çiçeklerini sulamaktan vazgeçsen de,
azıcık uzağın yağmur...

aynı yerden sevmediğin için, sevdiklerinle aynı yerde değilsin.
o kadar.

bir kez daha,
izin ver zamana...

bir kez daha,
filmlere tutun,
müziğe tutun,
şiire tutun,

bütün gün ağladım, nedenini hiç bilmiyorum diyen arkadaşına sıkı sıkı tutun.

bir kez daha,
koltuğa tutun,
nefesine tutun,
hatırladıklarına tutun,

uçağa binmekten vazgeçtim, yapamayacağım diyen kardeşine sıkı sıkı tutun.

dün biri, yürürsen geçer dedi.
yürü yokuş aşağı, yokuş yukarı.
belki haklıdır.

belki,
kedilerin geçtiği sokakların bir bildiği vardır.

Behçet Aysan / Sevmeyi Unutanlar İçin

sevmeyi unutmuşsunuz kardeşler
yalan her şey gibi
aşklarınız da.

yaşamı ölüm
diye anlatıyorlar size
yalanı gerçek diye.

ne leylakların
tomurundan
haberiniz var

ne önünüzden
kara bir tabut 
gibi geçen geceden.

sevmeyi unutmuşsunuz kardeşler
yalan aşklarınız
da.

Şükrü Erbaş / Aykırı Yaşamak

geriye bakarak yanıtlıyoruz birbirimizi
bir destek aranır bir güç alırcasına
dönerek ikide bir anıların ülkesine...
alnımızı gererek konuşuyoruz, kaşlarımızı
bir ince eğimle siper edip bakışlarımıza
çok iyi bildiğimiz bir duyguyu
-o biraz yenilgiye biraz ezikliğe benzer
 ortak yaşadığımız sızım sızım-
saklamaya çalışıyoruz birbirimizden.

uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarında
hangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor
hiçbir düşünceyi sonuna dek götüremiyoruz.
-böyle belirlenmiş sınırlar içinde
 bir iç denetimle bir dış denetimle
 konuşmasak da eski tadını yitirdi-
düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine
kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdan
dağlara bakıyoruz, ufuklara, bulutlara
-ah, o insan yüreğinin değişmeyen tutkusu-

bir güncel sesle sonra, çirkin ve çiğ
bir kirli görüntüyle hayata ilişkin
dönüyoruz gerçeğin o kalın çizgisine...
yeni yeni yaşamlar kuruyoruz ödünler vererek
aklımızda yüzlerce geçerli açıklama:
"yaşamak zorundayız nasılsa, iyidir
hiç yoktan var olmak" adına
karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini.
bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan
binlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbinizde
anılar inançlar incelikler düşler...

Yunus Emre / Aşk Gelicek Cümle Eksikler Biter

N'olur ise ko ki olsun n'olusar

Tek gönül Mevla'yı bulsun n'olusar

Aşk denizi gene taşmış kan akar

Aşık-ı biçare dalsın n'olusar

Bu denize düşen ölür dediler

Ölür ise ko ki ölsün n'olusar

Aşk gelicek cümle eksikler biter

Bitmez ise ko ki kalsın n'olusar

Akıbet şol göze toprak dolusar

Bir gün öndün, ko ki dolsun n'olusar

Dünyanın mansıplariyle izzetin

Yunus kodu alan alsın n'olusar.